دوربین شبکه تابان دید، باشد که خدا هم ببیند

محمد رضا شوق الشعراء

بنام یتیمان، بکام ...!؟
ای وای که اگر علی (ع) بشنود!
فرهنگ سازی سروش با بودجه دانشکده علوم پزشکی
شرکت سروش و شبکه تابان، برای ضبط و پخش افطاری استاندار و رئیس دانشکده علوم پزشکی با یتیمان، پول و دستمزدی گرفته اند!؟

بعد از مدتها فرصتی پیدا کرده و بعد از ظهر «گرم» روز قدس، با خیال راحت زیر باد «سرد» کولرخوابیده بودیم که دوست وقت نشناس «بیداری» زنگ زد و بجای سلام و علیک و الو از پشت تلفن گفت :«مرگ بر اسرائیل»، و بعد گفت: «شبکه تابان را می بینی!؟» و قبل از آنکه بگوییم:« نه!» گفت:« برو ببین چه جوری استاندار داره برنج توی بشقاب بتیمان می ریزد»، و گوشی را قطع کرد و ما ماندیم و خوابی که از سر پریده بود و تنی که با دیدن تصاویر شبکه تابان به خود می لرزید، و قلب نیمه سوزی که سخت سوز «برش» داشته بود.
شبکه تابان، در یک رپرتاژ آگهی! و برنامه سفارشی، استاندار یزد را نشان می داد که سر میزی و در کنار یتیم بی همراه و تنهایی نشسته و دارد با لبخند در بشقاب خالی او برنچ می ریزد، دوربین شبکه تابان، پزشکان و اساتید دانشگاه و یتیمان کودک زیادی را با تصویر درشت مدام نشان می داد و با دکتر میرمحمدی رئیس جانباز دانشگاه علوم پزشکی و دکتر آقایی میبدی، رئیس روابط عمومی ، دقایق زیادی در رابطه با چگونگی برپایی مراسم «افطاری» مصاحبه کرد، و پلو خوردن یتیمان را در «جمع» پزشکان و استاندار و رئیس دانشگاه نشان داد، و اما اگر علی بود، با «تصوبربردار» و «برنامه ساز» و «مدیر» شبکه تابان یزد چه می کرد!؟ و به استاندار و رئیس دانشگاهی که اینگونه جلوی دوربین تلویریون و برای رضایت خدا، کار خیر! و خداپسندانه! انجام می دادند چه می گفت!؟
انبوه ساز میلیاردر معروف یزد نیز سال گذشته و بمناسیت ماه مبارک رمضان، دور از چشم خبرنگاران و منتقدان، به یتیمان زیادی در «تالار یزد» افطاری «شاهانه» و بیادماندنی داد، و اما عکس و تصویری از آن افطاری در رسانه ها منعکس نشد! و بسیار اندک، از برگزاری این افطاری با خبر شدند، و اما چه شده است، که ناگهان تصاویر پزشکان و یتیمان و رئیس دانشکده علوم پزشکی، زینت بخش صفحه تلویزیون می شود!؟ افطاری پزشکان با یتیمان، با افطاری انبوه ساز میلیاردر با یتیمان چه تفاوتی داشته است!؟
آیا با اینگونه برنامه سازی های تبلیغاتی، بعضی خیران و افراد نیکوکار، از انجام کار خیر پشیمان نمی شوند!؟
باور کنیم که یتیمان، پیش خدا آبرو دارند و محتاج و گشته یک لقمه نان نیستند و ...
براستی! آیا استانداران علی (ع) نیز اینگونه با یتیمان افطار می کردند!؟